مراقبت های بعدازعمل جراحی قلب قسمت دوازدهم:
داروهاي مدر (داروهای ادرارآور)
داروهای مدر(داروهای ادرارآور) دفع آب و املاح را افزایش می دهند. در حالی که اندیکاسیون بالینی اولیه کاربردشان کاهش حجم مایع خارج سلولی است، کاربردهای دیگری نیز بدون ارتباط با این خاصیت دارند. این فصل با یک شکل و خلاصه ای از محل ها و مکانیسم های مولکولی اثر این داروها آغاز می شود. بخش دوم، کاربرد و عوارض ۵ گروه عمده داروهای مدر را توصیف می نماید. سرانجام مصرف این داروها در نارسایی احتقانی قلب مرور خواهد شد.
لوله خمیده نزدیک لوله خمیده نزدیک، فیلتراسیون گلومرولی را بازجذب می کند. با این حال باید دانست که مهار بازجذب مایع در لوله نزدیک اثر نسبتا اندکی بر هموستاز مایع دارد زیرا سگمانهای دورتر نفرون ظرفیت استفاده نشده عظیمی در بازجذب آب و املاح بیشتر دارند. در نتیجه داروهای مدری که محل اثر اصلی شان لوله نزدیک باشد، داروهایی ضعیف اند. با این حال از آنجایی که یکی از فرآیندهای اولیه انتقال فعال در لوله های خمیده نزدیک، بازجذب بی کربنات سدیم به وسیله مکانیسم های وابسته به کربنیک آنهیدراز است، واضح است که مهارکننده های کربنیک آنهیدراز، pH ادراری را با افزایش دفع بی کربنات می افزایند.
بخش مستقیم بخش مستقیم لوله نزدیک، از نظر عملکرد، با توجه به مکانیسم اثر داروی مدر، اهمیت دارد، زیرا آنیونها و کاتیونهای ارگانیک بسیاری را ترشح میکند. داروهای مؤثر بر قوس هنله و داروهای مدر تیازیدی به میزان قابل توجهی فیلتره نمی شوند بلکه دسترسی آنها به سمت لومینال لوله ها به وسیله ترشح توسط بخش مستقیم صورت می گیرد. اهمیت این امر در آن است که داروهای مدر فوق الذكر تنها از سمت لومینال و نه از سمت خونی اپیتلیوم تأثیر دارند. از آنجایی که آنیونها و کاتیونهای ارگانیک به ترتیب با داروهای مدری که اسیدها یا بازهای ارگانیک هستند برای محل های ترشح رقابت می کنند، تعجب آور نیست که در موارد بالینی نظیر اورمی یا اسیدوز ارگانیک به ازای هر غلظتی از داروی مدر در خون، غلظت کمتری از داروی مدر اسیدی ارگانیک در ادرار یافت می شود. بنابراین مهم است که بخش مستقیم سالم و قادر به ترشح داروی مدر به سمت ادراری لوله باشد تا اثرات داروی مدر خود را در سگمانهای دورتر نفرون اعمال نماید.
ادامه دارد.....